جگر سوخته
پنجشنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۵، ۰۶:۲۵ ق.ظ
حق توست که از این آب بنوشی.
نه ، حق نیست.
فریضه است بر تو نوشیدن این آب.
بار سنگینی از این پس بر دوش توست.
پس بنوش ای اسب با وفای من!
گریه می کنی!؟
اینجا چه جای گریه است!؟
ممنونم از همدلی و همدردی ات.
ولی تو اگر آب ننوشی ، در این جدال سنگین پیش رو چگونه می توانی تاب بیاوری ، جست و خیز کنی ، مقاومت کنی؟
تو را به حق خودم بر تو سوگند می دهم که بنوشی.
آهان! باز هم!
آنقدر بنوش که بتوانی یک جنگ سنگین نابرابر را تاب بیاوری.
من؟!
به من فکر نکن.
من جگرم سوخته عطش کودکان حسین است.
این جگر به خوردن آب خنک نمی شود.
فقط به بردن آب خنک می شود...
کتاب :سقای آب و ادب ص۲۶
سید مهدی شجاعی
پ ن: ممنون از طراح بزرگواری که این تصویر را به مناسبت نام ساقی به این بنده عطا فرمود.
عزاداری هایتان قبول...
ممنون از معرفی کتابها